"Μαύρος κύκνος": Η νέα ταινία με τη Ν.Πόρτμαν

Η «Λίμνη των Κύκνων» του Τσαϊκόφσκι έγινε η εύπλαστη πρώτη ύλη για ένα ψυχολογικό θρίλερ, που θυμίζει άλλοτε τα «Κόκκινα παπούτσια» του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, και άλλοτε το πιο μοντέρνο θρίλερ των ’60s, την «Αποστροφή». Τον Πολάνσκι της «Αποστροφής» αφομοιώνει στο στυλ του, ομολογουμένως εντυπωσιακά, ο σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι, στην πιο ναρκισσιστική δουλειά της μέχρι τώρα καριέρας του.

Ο «Μαύρος κύκνος» του είναι το ραγισμένο πορτρέτο μιας νεαρής χορεύτριας, της Νίνας, που έχει εμμονή με το τέλειο.
Το έργο–σταθμός του ρωσικού ρομαντισμού πρόκειται να ανέβει στη Νέα Υόρκη σε χορογραφία και καλλιτεχνική διεύθυνση ενός Γάλλου, του φιλήδονου Τομά, ο οποίος φημίζεται για τον τρόπο που προσεγγίζει το κλασικό ρεπερτόριο. Ο Τομά επιλέγει την ταλαντούχο Νίνα για τον ρόλο της βασίλισσας των κύκνων και την πιέζει αφόρητα να διώξει τις αναστολές της και να αφεθεί στον ερωτισμό του.
Η Νάταλι Πόρτμαν, που την υποδύεται, ενσαρκώνει υποδειγματικά την αθωότητα σε ένα περιβάλλον ολοένα πιο σκοτεινό και απειλητικό. Η Νίνα, η οποία ταλαιπωρεί το σώμα και τα πόδια της επιδιώκοντας την ανέφικτη τελειότητα, τρελαίνεται όταν εμφανίζεται ξαφνικά στο μπαλέτο μια άλλη χορεύτρια, η πιθανή αντικαταστάτριά της, Λίλι. Σε αντίθεση με την ίδια, που είναι μάλλον φοβική με το σεξ, η Λίλι έχει έντονη σεξουαλικότητα.

Ο Αρονόφσκι είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, όμως η βιρτουοζιτέ του δεν είναι αρκετή για να μετουσιώσει τα δάνεια του Τσαϊκόφσκι και του Πολάνσκι σε μια αυθεντική δημιουργία. Ο «Μαύρος κύκνος» είναι ένα μικρό κινηματογραφικό σύμπαν χωρίς ψυχή. Τα πάντα λειτουργούν με απόλυτη ακρίβεια. Το κάδρο, ο δαιμονικός ρυθμός της μηχανής, οι φωτισμοί, η διαχείριση των χώρων και προπαντός οι ερμηνείες.

Ο λευκός κύκνος κάνει πιρουέτες, ματώνει με προφανή στόχο να χάσει την ισορροπία του και να πάψει να είναι το κέντρο βάρους στη σκηνή όπου παίζεται το θρίλερ της Λίμνης των Κύκνων. Ο πληθωρικός Αρονόφσκι περιδινίζεται γύρω από τον ρομαντικό μύθο, αποφεύγει όμως να αφεθεί.

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr