Ενας desperados της ιδέας του αναχωρητισμού!

Η κατάσταση με τα βουνά των σκουπιδιών σε όλους τους δρόμους της Αθήνας έχει φτάσει στο απροχώρητο. Τα πεζοδρόμια είναι φορτωμένα με σκουπίδια, τα σκουπίδια είναι σκορπισμένα στους δρόμους, ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει ο καθένας να φάει καμιά γλίστρα και να σκοτωθεί, οι μολύνσεις καιροφυλακτούν, η βρόμα "κυκλοφορεί" παντού, η εικόνα δυστυχώς μιλάει από μόνη της!!!
Είμαστε για κλάμματα. Ποιος φταίει;;; Δεν θα χρειαζόταν να αναρωτηθούμε. Έχουμε εκλέξει κυβέρνηση, δημοτική αρχή, νομάρχη, περιφερειάρχη... Έχουμε εργαζομένους, υπεύθυνους για την αποκομιδή των σκουπιδιών... Εμένα τον πολίτη, με νοιάζει ποιος φταίει;;;...

Εγώ ο πολίτης πληρώνω, πληρώνω, πληρώνω! Εγώ ο πολίτης υποφέρω καθημερινά και κανείς δεν μου δίνει λογαριασμό. Δεν μπορώ να ξέρω αν οι κρατικοί και δημοτικοί (κ.λπ.) αξιωματούχοι έχουν ακόμη αποθέματα ανιδιοτέλειας και αξιοπρέπειας. Το αποτέλεσμα μετράει... Εγώ ο πολίτης πληρώνω, πληρώνω, πληρώνω! Εγώ ο πολίτης υποφέρω καθημερινά και κανείς δεν μου δίνει λογαριασμό. Δεν μπορώ να ξέρω αν οι κρατικοί και δημοτικοί (κ.λπ.) αξιωματούχοι έχουν ακόμη αποθέματα ανιδιοτέλειας και αξιοπρέπειας. Το αποτέλεσμα μετράει...

Το κατά πόσο νιώθουν ένοχοι όλοι αυτοί, είναι ένα άλλο θέμα. Η "ενοχή" πάντως είναι και ατομική, ανεξαρτήτως των ηθικών ή όποιων άλλων δικαιολογητικών της, η αξία των οποίων είναι υποκειμενική. Ομως, τι νόημα μπορεί να έχει η ευθύνη αυτού του είδους όταν οι δεσμοί της ηθικής συνάρτησης ατόμου και κοινωνικού συνόλου έχουν αποκοπεί ακριβώς λόγω της έκπτωσης, στη συνείδηση του ατόμου των αξιών που είναι αξονικοί πυρήνες της ζωής του συνόλου;

Τέλος πάντων, διαφοροποιήσεις, απογοητεύσεις και αλλεπάλληλες οδυνηρές διαψεύσεις μας οδηγούν στη θέση της εκούσιας παραίτησης. Νιώθω πλέον ότι η ομαδική πάλη και η περίφημη engagement με έφθειρε ανεπανόρθωτα. Η πείρα μου πλέον λέει ότι πρέπει να δυσπιστώ παρά να εμπιστεύομαι.

Νίκος Λαγκαδινός