Μια ειλικρινής απορία: Και τώρα τι;

Πολύς κόσμος εχθές στην πορεία, και σίγουρα ο στόχος του να δείξουμε με πειστικό τρόπο ότι δεν υπάρχει συναίνεση του λαού στις πολιτικές της άρχουσας τάξης επιτεύχθηκε.
Το μαρτυρούν οι πολλες χιλιάδες διαδηλωτές (πάνω από 100.000).
Από εδώ και πέρα όμως τι; Να περιμένουμε ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα βάλει απεργία διαρκείας;
Αν θέλει κανείς να παλέψει σοβαρά, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, αυτό χρειάζεται - όμως "πολύ αμφιβάλλουμε" αν η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα κάνει κάτι τέτοιο. Ούτε καν άλλη απεργία δε ξέρουμε αν και πότε θα προκηρύξει - πόσο μάλλον απεργία διαρκείας...

Το ΠΑΜΕ θα βάλει μόνο του απεργία διαρκείας; Εντελώς απίθανο.
Οπότε... αυτό ήταν; Μια μέρα που βγάλαμε όλο το πάθος και την οργή που μπορούσαμε, και μετά "νέκρα";

Εδώ είναι που φαίνεται η διάλυση [και] του συνδικαλισμού - που είναι τα σωματεία, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια που θα αποφάσιζαν απεργίες και θα έπαιζαν έτσι καθοριστικό ρόλο στο να βγάλουν τους εργάτες στο δρόμο, για μεγάλους αγώνες;

Η ανασυγκροτήση του συνδικαλισμού θα είναι μια επίπονη διαδικασία, αλλά πρέπει να ξεκινήσει. Οι εργάτες καλούνται να ξαναστήσουν οργανωτικές δομές από εδώ και πέρα. Και βέβαια να πετάξουν έξω γραφειοκράτες τύπου "Παναγόπουλου".

ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ