Η υπουργοποίησή της, στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, δεν ήταν καμιά εξυπηρέτηση και καμιά χάρη, αλλά η αναγνώριση της δουλειάς και του αγώνα της.
Δυστυχώς οι εξελίξεις που ακολούθησαν και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που διαμορφώθηκε, έβαλαν στην άκρη τις περισσότερες των επεξεργασμένων πολιτικών κι έδωσαν τη πρωτοβουλία των κινήσεων και των αποφάσεων στους εκπροσώπους των δανειστών, την τρόικα.
Η Λούκα Κατσέλη, όπως και όλοι άλλωστε, αποφάσισε να παραμείνει και να δώσει το νέο αγώνα της, σε αλλαγμένες συνθήκες, σε μετερίζια δύσκολα και πρωτόγνωρα, υποχρεωμένη σε πολιτικές και μέτρα, που αν μη τι άλλο ζόριζαν…
Προσπάθησε να ισορροπήσει, να συνθηκολογήσει, αλλά με όρους και αξιοπρέπεια, πλην όμως, γρήγορα έγινε αντιληπτή και στοχοποιήθηκε: τ΄ αφεντικά την πρόγραψαν τάχιστα και τα τηλεοπτικά όρνια τους, όρμηξαν να την κατασπαράξουν!
Η Λούκα, όμως, ήταν ακόμα ζωντανή και το μόνο που κατάφεραν οι βρωμιάρηδες -μαθημένοι στην πτωματοφαγία, ήταν κάτι γρατσουνιές…
Στο νέο υπουργείο δεν πήγε τυχαία, αλλά με επιλογή του πρωθυπουργού, προκειμένου να περισώσει κι αν μπορούσε ν΄ ανορθώσει, κάποια από τα συντρίμμια που είχε δημιουργήσει στο χώρο της εργασίας, η ασκηθείσα κυβερνητική πολιτική της πρώτης περίοδου.
Είχε και έχει την άποψη, πως ακόμα και η επιδίωξη για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, μπορεί να γίνει, χωρίς μειώσεις στις αποδοχές των εργαζομένων, αλλά με περιορισμούς στη φορολογία και στις ασφαλιστικές εισφορές.
Η κόντρα της με την τρόικα δεν είναι προσωπική, όταν λέει όχι, στην άνευ όρων και προϋποθέσεων υπερίσχυση των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων, έναντι των κλαδικών και της εθνικής, δεν επιδεικνύει κάποιο ατομικό πείσμα και νάζι, τις αποφάσεις που έχουν συζητηθεί στο κόμμα και την κυβέρνηση υπερασπίζεται και παλεύει.
Τα χτυπήματα εναντίον της, αυτή τη φορά, θα είναι πολλαπλάσια και δυνατότερα. Τα κρωξίματα του τύπου «ποια είναι επιτέλους αυτή !...» και «πέταξε έξω τη κυράτσω !...» θα δώσουν και θα πάρουν, ήδη οι παρασκηνιακές πιέσεις στο Μαξίμου για το μάζεμά της, είναι ασφυκτικές.
Μέσα σ΄ όλο το μαφιόζικο σκηνικό, ξεχωρίζει η λεχρίτικη άποψη και προτροπή: «αφού διαφωνεί, ας φύγει, ας παραιτηθεί !...». Πρόκειται για την πούστικη έκφραση της νταβατζίδικης συμπεριφοράς και δράσης, μιας και την πλασάρουν με μανδύα παραλλαγής…
Τα ακριβώς αντίθετο, πρέπει να κάνει και να γίνει, να παραμείνει, δηλαδή, στη θέση της. Ακόμα κι αν με άνωθεν παρέμβαση κάνει πίσω στα συγκεκριμένα ζητήματα και περάσει της τρόικας, να μείνει στο υπουργείο και να συνεχίσει τον αγώνα της μέχρι τέλους !...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου