Από τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ
Το φαινόμενο της εκτεταμένης διαφθοράς δεν είναι τωρινό και σίγουρα όχι μόνο ελληνικό. Τη δεκαετία του 1980, η τότε Κυβέρνηση της Ιταλίας, με Πρωθυπουργό τον Μπετίνο Κράξι, είχε αναπτύξει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα θεωρία. Η αστική δημοκρατία, όπως και κάθε προϊόν στην ελεύθερη αγορά, έχει μια τιμή και εκείνοι που οφείλουν να πληρώσουν το μεγαλύτερο ποσοστό της, είναι όσοι έχουν και τα μεγαλύτερα οφέλη. Αυτοί, δηλαδή, που κάνουν δουλειές με το κράτος.
Η μέθοδος που η ιταλική Κυβέρνηση χρησιμοποίησε για να εισπράξει αυτό το αντίτιμο, ήταν τα φακελάκια. Μεσάζοντες, κομματικοί και κυβερνητικοί παράγοντες και έμπιστοι φίλοι είχαν αναλάβει το ρόλο του εισπράκτορα. Το εμπόρευμα «αστική δημοκρατία» άξιζε πολλά και πληρωνόταν όσο-όσο, όπως είχε παραδεχτεί μάλιστα και ο ίδιος ο Κράξι στην κατάθεσή του.
Η είσοδος στην οικονομική ζωή της Ιταλίας νεόκοπων επιχειρηματιών, οι λαμπερές βραδιές Υπουργών με εργολάβους φίλους τους και οι κρουαζιέρες τους με πανάκριβα σκάφη, είχαν διχάσει την Ιταλία. Τα κανάλια προστάτευαν Πρωθυπουργό και μέλη της Κυβέρνησης, προβάλλοντας τη... lifestyle πλευρά τους, ενώ ένα τμήμα της πολιτικής ζωής θεωρούσε ότι, όλα όσα συνέβαιναν, οδηγούσαν στην απαξίωση της πολιτικής τάξης στα μάτια των πολιτών.
Η ηγεμονία της Κυβέρνησης και η προστασία της από τα Μ.Μ.Ε, έφτασε σύντομα στο τέλος της. Μια εκτεταμένη δικαστική έρευνα έφερε στο φως το μέγεθος της ασυδοσίας. Πολλά ονόματα της Κυβέρνησης βρέθηκαν στη φυλακή, ενώ ο Μπετίνο Κράξι φυγόδικος στην Τυνησία.
Ένας αξιωματούχος τής τότε Κυβέρνησης παραδέχθηκε, μετά από χρόνια, την αιτία που οδήγησε στην κατάρρευση. Ο λόγος που πιαστήκαμε στη φάκα, είχε πει, δεν ήταν επειδή χρηματιζόμασταν, αλλά γιατί πιστέψαμε ότι ήμασταν ηγεμόνες ενός υπνωτισμένου πλήθους.
Στην Ελλάδα του σήμερα, όλοι μας ζητάμε την τιμωρία των ενόχων. Είμαι βέβαιος ότι δεν θα αποκαλυφθούν όλοι, γιατί τόσα χρόνια το σύστημα είχε ανακαλύψει τον τρόπο να καλύπτει με επιδεξιότητα πολλές από τις ανομίες τους. Είμαι βέβαιος, επίσης, ότι δεν θα μπουν όλοι φυλακή, γιατί το σύστημα είχε φροντίσει να παραγράφει τα αδικήματα κάποιων εκλεγμένων το συντομότερο δυνατό. Αν θέλετε τη γνώμη μου, ειλικρινά δε με νοιάζει.
Δεν έχω την κάψα να τους μάθω όλους, δεν έχω την κάψα να τους δω υποχρεωτικά πίσω από τα κάγκελα. Αυτό που θέλω, είναι να αρχίσει να λειτουργεί ξανά η δικαιοσύνη, να αποκαλυφθούν όσα μπορούν να αποκαλυφθούν και να γνωρίζω ότι -έστω και ελεύθερους- κάποιους από αυτούς που πλήγωσαν τη χώρα μου.
Ειλικρινά δεν θέλω να δω κόσμο στη φυλακή. Τους θέλω ελεύθερους, για να μπορώ να τους φτύνω, όταν τους συναντώ στο δρόμο. Να μπορούμε να τους φτύνουμε ομαδικά και να τους φέρουμε σε τέτοιο σημείο ντροπής, που να περνούν το μεγαλύτερο χρόνο της ημέρας τους κλεισμένοι στις βίλες τους. Τους θέλω τρόπαια σε «χρυσές φυλακές», για να μου θυμίζουν τι δεν πρέπει να ξανακάνω. Να ανεχτώ τέτοιες συμπεριφορές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου