Μάθε παιδί μου γράμματα… μας έλεγαν!

Η ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ… ΑΝΕΡΓΩΝ Από τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ http://stephanosmytilineos.blogspot.com/ Κάποτε, όχι πολύ καιρό πριν, όλοι στόχευαν στην απόκτηση ενός πτυχίου, όχι φυσικά για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι αποκτώντας γνώσεις και Παιδεία, αλλά για να έχουν τη δική τους ευκαιρία στην αγορά εργασίας. Σήμερα, οι διάδοχοι της ίδιας νοοτροπίας στοχεύουν στην απόκτηση ενός μεταπτυχιακού, όχι πάλι για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, αλλά για να βρουν ακόμα καλύτερη δουλειά! Και μεθαύριο, όπως πάει το πράγμα, όλοι θα θέλουν να γίνουν διδάκτορες, λέκτορες, ακόμα και καθηγητές πανεπιστημίου, όχι για χάρη της γνώσης και της Παιδείας αλλά -πάντα- στο όνομα μιας καλύτερης εργασιακής θέσης! Και φυσικά, όλο αυτό το πανηγυράκι δεν είναι απαραιτήτως κατακριτέο, αρκεί όλοι αυτοί οι απόφοιτοι των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών να έβρισκαν δουλειά! Δε βρίσκουν όμως! Και μετά από χρόνια σπουδών, κόπων και εξόδων, καταλήγουν στις οικονομικές απολαβές της τάξεως των 700 ευρώ, που θα έπαιρναν και χωρίς πτυχίο. Και ύστερα κλαίνε και παραπονιούνται πως είναι θύματα της ανεργίας, αυτοί οι αριστούχοι (και όχι άριστοι) με τα μεταπτυχιακά και έχουν δίκιο που γκρινιάζουν, διότι εξαπατήθηκαν! Ναι, εξαπατήθηκαν από όλο αυτό το σάπιο σχολαστικό εκπαιδευτικό σύστημα που βρήκε τρόπο μέσα από τα περιβόητα μεταπτυχιακά να μετατρέψει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία σε ιδιωτική, αφού χρυσοπληρώνεις τα μεταπτυχιακά, ξεκινώντας από 5.000 ευρώ και όσο πάει... Εξαπατήθηκαν από το αυτό πανεπιστημιακό σύστημα, που πουλάει ελπίδες στην τιμή ενός μεταπτυχιακού, τάζοντας καλύτερες προϋποθέσεις στην αγορά εργασίας και καλύτερες απολαβές! Φυσικά, το όνειρο διαψεύδεται κιόλας από την πρώτη μετα-μεταπτυχιακή ημέρα από την πραγματικότητα της αγοράς, με μόνους κερδισμένους από τη βαριά βιομηχανία των μεταπτυχιακών, όσους έχουν όφελος χρηματικό από τα «θύματα» που τους πλήρωσαν για να τα αποκτήσουν! Προχτές, μίλησε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ μια νεαρή κοπέλα, απόφοιτος ψυχολογίας και κάτοχος μεταπτυχιακού, η οποία δήλωνε ότι δε βρίσκει δουλειά, πέρα από 450 ευρώ! Δικαιολογημένη η αγανάκτησή της, αλλά η ίδια γιατί δεν αναρωτήθηκε ποτέ το απλό: πόσους ψυχολόγους χρειάζεται η Ελλάδα; Και μάλιστα, πόσους ψυχολόγους με μεταπτυχιακό; «Τι να σου κάνουμε κοπέλα μου», θα μπορούσε να της απαντήσει κανείς, «να αποκτήσουμε όλοι μας ψυχολογικά προβλήματα να μας τα λύσεις εσύ και εμείς -μ’ αυτόν τον τρόπο- να λύσουμε τα δικά σου βιοποριστικά;». Και εδώ αναδύεται στην ολότητά του το πρόβλημα που έχει να κάνει, τόσο με τη νοοτροπία μας, όσο και με το σύστημα. Και είναι απλό: αντί να σπουδάζουμε για να αποκτήσουμε Παιδεία και Γνώσεις, ανεξαρτήτως του επαγγέλματος που θα επιλέξουμε να ασκήσουμε στη ζωή μας, εμείς εκπαιδευόμαστε μανιωδώς για να βρούμε μια καλύτερη δουλειά με καλύτερα λεφτά! Το Πανεπιστήμιο δεν είναι Παιδευτήριο, όπως θα όφειλε, αλλά Εκπαιδευτήριο, όπως και το σύστημά μας δεν είναι Παιδευτικό, αλλά Εκπαιδευτικό! Ωστόσο, ακόμα και έτσι, δεν υπάρχει κανένας Επαγγελματικός Προσανατολισμός και μάλιστα διακριτός από την Παιδεία, παρά μόνο ένα τεράστιο μπάχαλο, πράγμα που «ομολογείται» και στον τίτλο του Υπουργείου της, που είναι «Παιδείας και διά βίου Μάθησης». Έχουμε, λοιπόν, μία κραυγάζουσα παραδοχή άγνοιας της ελληνικής γλώσσας, αφού η λέξη Παιδεία σημαίνει στα ελληνικά τη διά βίου Μάθηση (sic). Αν θέλουμε, λοιπόν, να λέμε τα πράγματα ως έχουν, θα έπρεπε να είχε ονομαστεί Υπουργείο Εκπαίδευσης και διά βίου Μάθησης ή Υπουργείο Παιδείας και Εκπαίδευσης. Από αυτό και μόνο φαίνεται πόσο αδιάφορα άσχετοι είναι όσοι ασχολούνται με την Ελληνική Παιδεία, ενώ ακόμα και αυτή την Εκπαίδευση την αντιμετωπίζουν ως μια αγγαρεία! Και πρόκειται για μια προσοδοφόρα «αγγαρεία», που απαξιώνει τα πτυχία, θεοποιεί τα μεταπτυχιακά και ανεξαρτήτως τού αν οι νέοι μας οδηγούνται στην ανεργία ή στα 700 ευρώ (οι πιο… καλοπληρωμένοι), κάποιοι κατάφεραν και πέτυχαν αυτό που ήθελαν: έστησαν δηλαδή μια «μπίζνα», μια βαριά βιομηχανία παραγωγής «άχρηστων» μεταπτυχιακών, χωρίς κανέναν εκπαιδευτικό έστω προσανατολισμό, ενώ οι ίδιοι πλουτίζουν στις πλάτες των κορόιδων φοιτητών και των οικογενειών τους. Και τη συνεχίζουν ακόμα και σήμερα, θέτοντας ακόμα πιο πολλά κριτήρια, «εξαναγκάζοντάς» σε να προσθέσεις στο βιογραφικό σου περισσότερες πιστοποιήσεις (κρατικές;;;;), τις οποίες πρέπει και πάλι να πληρώσεις, προκειμένου να βρεις αυτή τη μικρή χαραμάδα στην αγορά εργασίας του σήμερα. Αυτή την κομπίνα πρέπει επιτέλους κάποιος να την καταγγείλει και μια καλή αρχή θα ήταν να γίνουν όλα τα μεταπτυχιακά ΔΩΡΕΑΝ, όπως εξάλλου επιτάσσει το Σύνταγμα να είναι η Παιδεία μας! Αφελές ερώτημα: ποιος θα τα «βάλει» με το σύστημα των πανεπιστημίων; Έλα μου ντε; Ίσως εκείνος που θα ήθελε να κάνει μια αρχή για να «φτιάξει» Παιδεία σε αυτό τον τόπο!... Υ.Γ. Επειδή το ζήτημα Παιδείας και Εκπαίδευσης είναι κυριολεκτικά αρχαίο, ο Ιουλιανός έχει απαντήσει εδώ και 17 αιώνες: «Σοφός είναι εκείνος που ξέρει χρήσιμα πράγματα, όχι εκείνος που ξέρει πολλά».