Υπάρχει ελπίδα να σταματήσει η νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα!

Δύσκολες «γιορτές» οι φετινές. «Γιορτές» με μνημόνιο και τρόικα. Απουσιάζει το βασικό συστατικό στοιχείο της έννοιας «γιορτή», που είναι η χαρά. Μια γκρίζα σκιά έχει πέσει πάνω σε όλη τη χώρα και τους ανθρώπους της. Τη βλέπουμε παντού και κάθε μέρα. Η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τη μπότα των μαφιών του χρήματος. Καθημερινά εκτελούνται τα «συμβόλαια» θανάτου της. Οι «μάγοι» της κυβέρνησης και του ΔΝΤ κλέβουν κατακτήσεις χρόνων. Ο λαός υποφέρει και βογκά, αγανακτεί από τη μανία της καθεστωτικής λεηλασίας και της βαρβαρότητας...

Ζούμε την τραγωδία της κατοχής μας, του κομματικού ψεύδους, της σήψης, των αποκρουστικών πολιτικών παιχνιδιών, της διαφθοράς και της χυδαιότητας.

Μπόρα είναι θα περάσει λένε κάποιοι. Αν και όλο και λιγότεροι πιστεύουν ή ελπίζουν σε κάτι τέτοιο. Ο κόσμος πιστεύει πως η επιτήρηση της χώρας δεν θα τελειώσει ποτέ, πως η λογική του Μνημονίου θα κυριαρχεί για γενιές και γενιές. Και βεβαίως ο κόσμος είναι απολύτως πεπεισμένος πως τίποτα απ' όσα αφαιρέθηκαν, τίποτα απ' όσα καταπατήθηκαν δεν θα αποκατασταθεί. Ούτε οι κουτσουρεμένοι μισθοί, ούτε τα αφαιρεθέντα δώρα και επιδόματα θα δοθούν πίσω.

Τα αγρίως καταπατηθέντα εργασιακά δικαιώματα είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι κάποτε θ' αποκατασταθούν. Ο κόσμος πιστεύει πως ό,τι αφαιρέθηκε, αφαιρέθηκε, πως ό,τι χάθηκε, χάθηκε. Κι είναι αυτή ακριβώς η πεποίθηση που οδηγεί στην απελπισία. Δεν είναι διόλου τυχαίο πως η κυβέρνηση δεν έχει μιλήσει ποτέ για επιστροφή των απωλεσθέντων.

Ωστόσο, «κάτι» πάει να αρχίσει. Υπάρχει ελπίδα να σταματήσει η νεοφιλελεύθερη επέλαση. Αρκεί να μαζευτούν οι σωστοί και οι άξιοι και να βγούνε μπροστά. Αρκεί να καταλάβουν όλες και όλοι, που συναπαρτίζουν αυτή την χιλιοπροδομένη χώρα, ότι τίποτε δεν τέλειωσε, ότι θα περάσουμε μπροστά, ότι θα αλλάξουν όλα.

Καφενόβιος