Γιατί οι δημοσιογράφοι εν γνώσει τους λένε ψέματα στα ρεπορτάζ τους;

Της Ματίνας Παπαχριστούδη -"Δρόμος της Αριστεράς"

Δεν ντρέπονται. Δεν φοβούνται, όμως, ότι θα είναι οι επόμενοι; Το ερώτημα -έτσι ακριβώς- τέθηκε από διαδηλωτή της 15ης Δεκέμβρη σε παρέα δημοσιογράφων. Και απευθύνεται στους δημοσιογράφους σε όσα -γράφτηκαν και μεταδόθηκαν για τη μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα με νωπές τις εικόνες του αιμόφυρτου Χατζηδάκη. Σε όσα δεν γράφτηκαν και δεν μεταδόθηκαν για την επίθεση των δυνάμεων καταστολής σε διαδηλώτρια μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για την επίθεση σε φωτορεπόρτερ, για τις μαζικές συλλήψεις που έκαναν κουκουλοφόροι ασφαλίτες στο κέντρο της Αθήνας...



Όσα μεταδόθηκαν δεν ήταν μια απλή προπαγάνδα.Ήταν ξεκάθαρα ψέματα. Δεν έγινε κάποια διαστρέβλωση της αλήθειας. Επιλέχθηκε συνειδητά η απόκρυψη ή το ψέμα. Γιατί ψέμα είναι η «είδηση» από ρεπόρτερ στο δελτίο της ΝΕΤ το ίδιο βράδυ ότι «επεισόδια έγιναν μετά το τέλος της πορείας». Ψέματα είναι οι «εκτιμήσεις» στα Νέα ότι στο χώρο της επίθεσης εναντίον του Χατζηδάκη βρίσκονταν δυνάμεις του ΝΑΡ

Αυτή τη φορά, δυστυχώς, για τους δημοσιογράφους -και δεν εννοούμε τους γνωστούς τηλε-σχολιαστές αλλά για τους πολλούς μη αναγνωρίσιμους που με θαυμαστή σπουδή εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως, αρκεί να πάρουν τη γραμμή από τη διεύθυνση, τη σύσκεψη, το γενικό πολιτικό κλίμα- στη διαδήλωση ήταν χιλιάδες πολιτών. Και το ψέμα τους δεν πιάνει. Εκτός αν τα λένε για να πιάσουν τόπο στην Κομοτηνή ή την Κρήτη. Εκεί, μακριά από την πόλη της μεγάλης διαδήλωσης, της οποίας οι κάτοικοι έζησαν τον παλμό της, ακόμη κι αν δεν βρέθηκαν σε μπλόκα της, γιατί όλο και κάποιον φίλο, γείτονα, συνάδελφο είχαν που συμμετείχε.

Προκύπτει, λοιπόν, ευθέως το ερώτημα: Γιατί οι δημοσιογράφοι εν γνώσει τους λένε ψέματα στα ρεπορτάζ τους; Δεν ντρέπονται για αυτό; Αυτός ο καιρός πέρασε πια. Όπως και οι κλασικές δικαιολογίες για το επάγγελμα. Δεν φοβούνται όμως ότι μετά τους συνδικαλιστές (Παναγόπουλος), τους πολιτικούς (Χατζηδάκη) θα είναι ο επόμενος κλάδος που θα γνωρίσει στην κεφαλή του την οργή του κόσμου; Καταφατική απάντηση στο ερώτημα δίνει ο Μανώλης Καψής.

Κι όμως! Ο τηλε-σχολιαστής του Mega γράφοντας στο ηλεκτρονικό site του Χρήστου Παναγιωτόπουλου για να υποστηρίξει πως αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο έπρεπε να το εφεύρουμε, καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα.

Οι δημοσιογράφοι θα φάνε ξύλο. Δεν χρειάζεται περισσότερος σχολιασμός στην άποψη του. Την απάντηση τη δίνουν οι αναγνώστες του site που του επιστρέφουν στα ίσα τον χαρακτηρισμό. «Υποκριτής».

Λίγες μέρες μετά τη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας κυκλοφόρησε αφίσα με τίτλο «Αυτοί είναι οι αλήτες ρουφιάνοι». Άλλο ένα ηχηρό καμπανάκι για τους -επιμένω- μη αναγνωρίσιμους δημοσιογράφους που πιστεύουν ή δεν το θεωρούν πια ότι ανήκουν σε μια ξεχωριστή κάστα επαγγελματιών, στο κέντρο της εξουσίας.

Ως επίμετρο σε όλους αυτούς δανείζομαι φράσεις από τη θέση του www.thepressproject.gr με τίτλο Τα 15 λεπτά που χρωστάνε. «Μπορούμε μάλιστα να πούμε με σχετική βεβαιότητα ότι η κάλυψη της τελευταίας πορείας στις 15 Δεκεμβρίου από τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης, αποτέλεσε ένα ιδιότυπο "μιντιακό πραξικόπημα"». Και αν συνεχίσουν έτσι, θα το πληρώσουν.