Εισήγηση Νεολαίας ΠΑΣΟΚ της Αριστερής Πρωτοβουλίας
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εδώ και 2 δεκαετίες, οι κρατούντες πασχίζουν να μας πείσουν ότι ζούμε το τέλος της ιστορίας, ότι δεν έχουμε άλλη προοπτική εκτός από την βαρβαρότητα του αχαλίνωτου καπιταλισμού, της αισχροκέρδειας, της ανελέητης ανταγωνιστικότητας, της αριστείας, δηλαδή όλου του πακέτου των δογμάτων της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Ήταν αρκετό να ξεσπάσει οικονομική κρίση για να φανεί η γύμνια και η καταστροφικά ανεξέλεγκτη φύση της τερατώδους ανισομέρειας και του καταστροφικού παρασιτισμού αυτού του σάπιου συστήματος. Ενός συστήματος που για την χλιδή μιας παγκόσμιας ελίτ και των υποτακτικών - υπηρετών της, καταδικάζει απροκάλυπτα σε εξαθλίωση και γενοκτονία δισεκατομμύρια ανθρώπων...
Την ίδια του την κρίση αυτό το παρασιτικό σύστημα επιχειρεί και πάλι να τη λύσει με κοινωνικό πόλεμο, να τη φορτώσει στο μόνο παραγωγό του πλούτου της ανθρωπότητας, στον κόσμο της εργασίας, με περαιτέρω ανεργία, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποίηση των υπερκερδών και «κοινωνικοποίηση» (φόρτωμα στις πλάτες των φορολογουμένων) των ζημιών του.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι ταγοί του συστήματος θεσμοθετούν συστηματικά, διαβεβαιώνοντάς μας ότι η επόμενη γενιά, δηλαδή η δικιά μας, θα ζήσει σε εργασιακές συνθήκες ανασφάλειας χειρότερες από τις σημερινές, παρουσιάζοντας την νεοφιλελεύθερη στρατηγική τους ως μονόδρομο προόδου!
Χάριν της «προόδου» τίνος;
Των golden boys, των δομημένων ομολόγων, των χρηματοπιστωτικών κολοσσών, των διεφθαρμένων πολιτικών υπαλλήλων του κεφαλαίου, της λαμογιάς, των επιχειρηματιών ρασοφόρων, των πλιατσικολόγων των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, των κουκουλοφόρων του δήθεν, του καθωσπρεπισμού και της υποκρισίας;
Τί να περιμένει κανείς σε ένα πολιτικό σκηνικό, που παραπαίει υπό το βάρος των αλλεπάλληλων αποκαλύψεων για τα σκάνδαλά του, με μόνη ελπίδα να απαλλαγεί από το βάρος του εκάστοτε επίκαιρου σκανδάλου, την επισκίασή του από την αποκάλυψη ενός επόμενου.
Εμείς οι νέοι καλούμαστε να πληρώσουμε την κρίση χωρίς να φταίμε. Δεν μας ρώτησαν και αποφάσισαν να μας μεταφέρουν τις ευθύνες τους. Και την πληρώνουμε διπλά! Και στο σπίτι και μέσα στην κοινωνία.
Είμαστε εκ των πραγμάτων αποδέκτες των αρνητικών φαινομένων και των επιπτώσεων τους μέσα στην ίδια την οικογένεια μας αλλά και θύματα της πλήρους γύμνιας μιας κοινωνίας από οράματα, αρχές, αξίες και ιδανικά που χτίζουν την κοινωνική συνοχή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό για το οποίο πασχίζουμε σήμερα οι νέοι είναι μία ευκαιρία για αξιοπρεπή και παραγωγική εργασία, μέσα από την οποία θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Αν μας αφαιρεθεί αυτή η ελπίδα, τότε θα μετατραπούμε σε μία αποπροσανατολισμένη νεολαία, άβουλη και απαθή, παγιδευμένη σε έναν κύκλο εργασιακής φτώχειας.
Μία γενιά χωρίς ελπίδα για αξιοπρεπή απασχόληση μπορεί να εξελιχθεί σε πρόβλημα για την οικογένεια, την οικονομία και γενικά την κοινωνία. Η αδυναμία εύρεσης σταθερής εργασίας δημιουργεί μία αίσθηση δυσαρέσκειας και αδράνειας μεταξύ των νέων ανθρώπων. Η αύξηση της παραβατικότητας και εγκληματικότητας των νέων θα είναι φυσικά επακόλουθα, γεγονός το οποίο θα εγκυμονεί κινδύνους για την ομαλή συνοχή και εξέλιξη της κοινωνίας.
Πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καταδεικνύει ότι δεν υπάρχει άλλη ομάδα που να έχει πληγεί από την κρίση τόσο όσο οι ηλικίες από 15 - 24 ετών!
Ο αριθμός των ανέργων νέων ηλικίας 15-24 ετών άγγιξε το 2009 τα 81 εκατομμύρια άτομα επί συνόλου 630 εκατ., περίπου 7,8 εκατ. περισσότερα άτομα συγκριτικά με αυτά που καταγράφηκαν το 2007. Μια αύξηση δηλαδή από το 11,9% στο 13,0%, την περίοδο 2007-2009.
Άνεργος 1 στους 3 νέους 15-24 ετών στην Ελλάδα. Ειδικότερα, το 2009 η γυναικεία ανεργία στην Ελλάδα ανήλθε στο 13,2%, εμφανίζοντας τα δεύτερα υψηλότερα ποσοστά μετά τη Λεττονία (13,9%).
Η χώρα μας παρουσιάζει τη μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ ανδρικής και γυναικείας ανεργίας, με την ανδρική να έχει ανέλθει το 2009 στο 6,9% του ανδρικού εργατικού δυναμικού (έναντι 13,2% της γυναικείας).
Τα αποτελέσματα της έρευνας μιλούν από μόνα τους για τον έντονο βαθμό απαισιοδοξίας που κυριαρχεί στους νέους ανθρώπους, και την πεποίθησή τους ότι η κατάσταση της ζωής τους και το βιοτικό τους επίπεδο θα χειροτερέψει. Μια αντίληψη που δυστυχώς έχει μεγάλη επίπτωση στις ζωές τους και σαφέστατα και στη δημογραφία της χώρας μας. Ο φόβος, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα, φαίνεται να βασανίζουν τους νέους, που δεν έχουν περιθώρια να ονειρευτούν αλλά και να νιώσουν ασφάλεια για το μέλλον τους, όπως θα έπρεπε άλλωστε.
Και αυτό, φαίνεται να είναι ένα μέλλον, που κληρονόμησαν μάλλον από τη γενιά των golden boys, μιας γενιάς που φοβάται να παραδεχτεί τα λάθη που διέπραξε και που οδήγησαν στην κρίση, μιας γενιάς που κατ' αυτόν τον τρόπο κλείνει τα μάτια στο πρόβλημα και ανακυκλώνει την κρίση, μιας γενιάς που δεν επιλύει δίκαια το πρόβλημα, και που κυρίως δείχνει να μην μπορεί να γίνει «σοφότερη» στη διαχείριση κρίσεων που σίγουρα θα εμφανιστούν στο μέλλον.
Φόβος, ανασφάλεια, απογοήτευση, ανεργία, απαξίωση, εκμετάλλευση.
Αυτός είναι ο δρόμος δυστυχώς που βαδίζει σήμερα η νεολαία, μόνη και αβοήθητη!
Με μεγάλο προβληματισμό παρακολουθούμε τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από το νέο τοπίο διαμόρφωσης των εργασιακών σχέσεων. Εξελίξεις, που οδήγησαν στην κατάθεση και ψήφιση στη Βουλή, του περιβόητου πολυνομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις.
Τα μέτρα, τα οποία λαμβάνονται στο πλαίσιο του Μνημονίου Συνεργασίας με ΔΝΤ και ΕΕ και υπό την πίεση της διεθνούς οικονομικής κρίσης, φέρνουν αλλαγές επώδυνες και σηματοδοτούν αφαίρεση δικαιωμάτων και διεκδικήσεων πολλών δεκαετιών. Δικαιώματα, που η ίδια η Παράταξή μας, το ΠΑΣΟΚ, θεσμοθέτησε για τον ελληνικό λαό.
Αλλαγές που συνιστούν ετεροβαρείς ρυθμίσεις, κυρίως για τη Νέα Γενιά της Ελλάδας.
Η Νέα Γενιά βλέπει να δυσχεραίνεται τόσο η εύρεση εργασίας όσο και η διατήρηση της θέσης εργασίας. Βιώνει την εργασιακή ανασφάλεια, την εργοδοτική αυθαιρεσία και την έλλειψη προοπτικής Κοινωνικής Ασφάλισης. Ο Νέος άνθρωπος νιώθει αδυναμία να χτίσει τη ζωή του με ασφάλεια και αισιοδοξία για το μέλλον. Ταυτόχρονα, οι εργοδότες, που δεν φημίζονται για τον «πατριωτισμό» τους, προετοιμάζουν έναν εργασιακό μεσαίωνα για τους νέους εργαζομένους.
Υπάρχει ορατός κίνδυνος, με την διάρρηξη των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την προτεραιότητα της επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης, την υποβάθμιση της Διαιτησίας, το νέο πλαίσιο απολύσεων και την επιμήκυνση της ενοικίασης εργαζομένων, να φουντώσει η εργοδοτική αυθαιρεσία και να παγιωθεί ένα σκληρό εργασιακό παρόν και μέλλον για τη σημερινή Νεολαία. Μια Νεολαία που βρίσκεται σε διαρκή αγώνα επιβίωσης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ως Νέοι άνθρωποι και ως νέοι Σοσιαλιστές πιστεύουμε αταλάντευτα ότι:
1. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η δημιουργία κλίματος εργασιακής ανασφάλειας δεν συμβάλλουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, ιδίως σε ένα ήδη επιβαρυμένο, λόγω κρίσης, εργασιακό περιβάλλον, αλλά αντίθετα, ενισχύουν την εργοδοτική αυθαιρεσία.
2. Η επένδυση στη Γνώση, στο τεράστιο επιστημονικό δυναμικό της πατρίδας μας και στην κατάρτιση, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας (ιδίως στους νέους ανθρώπους), η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και όλων αυτών που κερδίζουν από στρεβλώσεις της αγοράς, του «αεριτζίδικου» κεφαλαίου, πρέπει να αποτελέσουν τις πρώτες προτεραιότητες της Κυβέρνησης σε αυτή την Κρίση
3. Η υπέρβαση της Κρίσης θα γίνει πραγματικότητα, όχι μόνο εξασφαλίζοντας δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά κυρίως την κοινωνική συνοχή. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη και την υλοποίηση ενός παραγωγικού ανθρωποκεντρικού αναπτυξιακού σχεδίου της Χώρας, που θα συμφωνηθεί από το σύνολο των κοινωνικών εταίρων. Ενός σχεδίου που θα διασφαλίζει δίκαιη κατανομή των βαρών για την υλοποίησή του, και κατ’ επέκταση και των ωφελειών που θα προκύψουν από την επιτυχία του.
Όπου και αν βρεθεί ο νέος βιώνει τις συνέπειες της κρίσης αλλά και των λανθασμένων πολιτικών που αντί να λύνουν δημιουργούν επιπλέον προβλήματα!
Στους χώρους της εργασίας η γενιά των 700 ευρώ μετατρέπεται σε γενιά των 400, αν και εφόσον βρει δουλειά, αν και εφόσον εκτιμηθούν οι γνώσεις μας.
Οι νέοι επιχειρηματίες συναντούν την αδιαφορία. Κανένας σχεδιασμός για παροχή κινήτρων σε νέους επιχειρηματίες σε συνδυασμό με τη γραφειοκρατία κάνουν κάθε προσπάθεια για επιχειρηματική κίνηση μετέωρο βήμα .
Οι νέοι αγρότες βιώνουν την εγκατάλειψη της υπαίθρου αλλά και την αδυναμία του κράτους να τους δώσει επιπλέον κίνητρα παραμονής στα χωριά τους, προκειμένου να αξιοποιήσουν τις όποιες περιουσίες τους. Η μετανάστευση και η ετεροαπασχόληση είναι δυστυχώς και εδώ η λύση που προκρίνεται
Στα πανεπιστήμια οι νέοι αντιμετωπίζονται με τη λογική της παραγωγής μηχανών που θα βοηθήσουν αύριο το σύστημα, χωρίς ουσιαστικές γνώσεις, χωρίς κίνητρα για να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες τους. Η παιδεία εξακολουθεί να παραμένει ταξική στερώντας από τους οικονομικά ασθενέστερους και ικανούς το δικαίωμα να ολοκληρώσουν τα μεταπτυχιακά τους και την εξειδίκευση. Τα πτυχία παραμένουν άχρηστα χαρτιά για μια αγορά εργασίας που ακόμη και σήμερα δέχεται ως βασικό προτέρημα το μέσον και τις γνωριμίες.
Την ίδια στιγμή που τα καλύτερα μυαλά της χώρας επιλέγουν την μετανάστευση σε χώρες του εξωτερικού η ελληνική αγορά γεμίζει με πτυχία αμφιβόλου αξίας από χώρες του εξωτερικού.
Μπορούμε να τα αλλάξουμε;
Πρέπει να τα αλλάξουμε.
Οφείλουμε να τα αλλάξουμε γιατί εμείς ο νέοι σοσιαλιστές δεν μπορούμε να βολευτούμε στα δεδομένα μιας κοινωνίας που δεν μας εκφράζει.
Μπορούμε να τα αλλάξουμε αν μέσα από την οργάνωση μας, μέσα από τη συλλογικότητα μας δείξουμε την πραγματική μας δύναμη. Δύναμη ιδεών αλλά και δύναμη δράσης.
Οφείλουμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες ξεκινώντας μέσα από το πανεπιστήμιο. Άλλωστε, η παιδεία είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους.
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει γίνει τα τελευταία χρόνια έρμαιο προσωπικών επιδιώξεων της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Δεν υπάρχει ενιαία πολιτική, ενώ με επίπλαστα επιφανειακά μέτρα δεν μπορεί να υπάρξει μεταρρύθμιση. Η διαβούλευση οφείλει να γίνεται στην πράξη και όχι μόνο με ανακοινώσεις. Διαβούλευση δεν σημαίνει επιβολή απόψεων αλλά διάλογο από μηδενική βάση.
Ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας είναι αδιαπραγμάτευτος και αδιαμφισβήτητος. Το δικαίωμα στη μόρφωση είναι και πρέπει να παραμείνει καθολικό χωρίς διακρίσεις και περιορισμούς.
Να διεκδικήσουμε την αναβάθμιση της ποιότητας των παρερχομένων σπουδών και υπηρεσιών, τον εκσυγχρονισμό των απαρχαιομένων συγγραμμάτων και την παροχή εναλλακτικών συγγραμμάτων.
Η πάταξη της ετεροαπασχόλησης των καθηγητών είναι ένα ακόμη ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει. Δεν νοούνται πανεπιστημιακά ιδρύματα όπου οι μισοί καθηγητές απασχολούνται σε υπουργεία και διευθυντικές θέσεις, απαξιώνοντας κατά αυτό τον τρόπο τη λειτουργία του Πανεπιστημίου.
Διαφάνεια στη διοίκηση των ιδρυμάτων. Διαφάνεια και στον τρόπο λειτουργίας των θεσμικών οργάνων αλλά και στις συμβάσεις που υπογράφουν τα ιδρύματα με ξενοδοχεία, εστίες και εστιατόρια.
Διαφάνεια στον τρόπο έκδοσης των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων. Δεν νοείται ο κάθε καθηγητής να επιλέγει τον εκδοτικό οίκο με βάση προσωπικά οικονομικά του οφέλη. Τα φαινόμενα διασπάθισης του δημόσιου χρήματος πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουν.
Όλοι οι φορείς της πανεπιστημιακής κοινότητας οφείλουν να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τα ελληνικά πανεπιστήμια να διοικούνται από τεχνοκράτες και να μπορούν να αποφασίζουν για εμάς. Πρέπει να συνεχίσουμε να έχουμε λόγο και άποψη στις αποφάσεις όπως, βέβαια, και ευθύνη για όσα διεκδικούμε.
Ο ρόλος της φοιτητικής εκπροσώπησης είναι ιδιαίτερα σημαντικός, αν και παρεξηγημένος. Είναι γεγονός, για να κάνουμε λίγο και την αυτοκριτική μας, ότι σε πολλές περιπτώσεις ο ρόλος των παρατάξεων έχει παρεκκλίνει από τους στόχους και τους σκοπούς που εξυπηρετούσαν.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι παρατάξεις αποτέλεσαν το μέσο για την εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών ή και τον προθάλαμο του κομματικού ‘βολέματος’. Συχνά, γίνεται λόγος για τους λεγόμενους ‘φοιτητοπατέρες’ που λύνουν και δένουν μέσα στα Πανεπιστήμια.
Φαινόμενα τέτοια πρέπει να τα καταπολεμήσουμε, ώστε οι νέοι που ασχολούνται με το συνδικαλισμό στα πανεπιστήμια να έχουν άποψη και να είναι ανεπηρέαστοι από κομματικές επιρροές. Δεν θέλουμε καθοδηγούμενους νέους. Αλλά ούτε και θέλουμε να φθάσουμε στο άλλο άκρο, αυτό της κατάργησης της φοιτητικής εκπροσώπησης.
Δεν θέλουμε ένα αυταρχικό πανεπιστήμιο που άλλοι θα αποφασίζουν για εμάς και το κυριότερο δεν θα αφήσουμε το πανεπιστήμιο να γίνει τσιφλίκι κανενός.
Με κριτική στάση και με γνώμονα το συμφέρον των φοιτητών, οι παρατάξεις και ιδιαίτερα η ΠΑΣΠ, μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός καλύτερου πανεπιστημίου.
Ενός Πανεπιστημίου που θα μπορεί να προετοιμάζει τους νέους να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της κοινωνίας που εντάσσονται.
Όμως, και σε επίπεδο Νεολαίας οφείλουμε να αναλάβουμε δράση.
Άραγε, αναρωτιόμαστε, μπορούμε να επιτύχουμε αυτά που οραματιζόμαστε;
Αυτά που διεκδικούμε;
Αυτά που ονειρευόμαστε;
Μπορούμε, να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε;
Εμείς θέλουμε και πιστεύουμε σε μια Νεολαία
• Υπεύθυνη, ριζοσπαστική και αυτόνομη, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη
• Που να έχει κριτική σκέψη και πρόταση
• Που δεν φοβάται να κατακρίνει αλλά και να επικρίνει
• Που μαθαίνει μέσα από τα λάθη της
• Που μπορεί να εκφράζεται μέσα από τη συλλογική κινηματική δράση και όχι μέσω αναφορών σε βουλευτικά ή υπουργικά πρόσωπα
• Που λειτουργεί χωρίς αποκλεισμούς και προκαταλήψεις
• Που έχει πρόταση ρεαλιστική αλλά συγχρόνως μπορεί και να ονειρεύεται
• Που αμφισβητεί κάθε κομματική ‘αυθεντία’. Σεβόμαστε τους αγώνες τους όμως θέλουμε μόνοι μας να διαμορφώσουμε την κοινωνία που θα ζήσουμε
• Που δείχνει στην πράξη την απαξίωσή της στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.
• Που διεκδικεί και προσφέρει χωρίς να ζητά ανταλλάγματα
• Που διαδίδει τον εθελοντισμό και την ανιδιοτελή προσφορά
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Άνθρωποι, κοινωνία χωρίς συλλογική προοπτική είναι νεκρές οντότητες. Η νεολαία είναι ο πλέον ευαίσθητος αισθητήρας των προοπτικών της εκάστοτε κοινωνίας. Είναι η ίδια η ενσάρκωση της προοπτικής της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό και βιώνει πιο έντονα και δραματικά την απουσία προοπτικής, όταν κάποιοι απεργάζονται το μέλλον της πίσω απ’ την πλάτη της.
Ζητάμε και θέλουμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.
Δεν θέλουμε να μας λυπούνται.
Μπορούμε να σπάσουμε τις πρακτικές των μηχανισμών που μας έχουν αλλοτριώσει όλα αυτά τα χρόνια και να λειτουργήσουμε συλλογικά.
Δεν μας αρέσει η λογική του βολέματος.
Η ζωή και το μέλλον δεν χαρίζονται.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Επί της ουσίας δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Μας συνδέουν κοινά προβλήματα, κοινές αγωνίες και ανασφάλειες, κοινή αβεβαιότητα. Και μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε συλλογικά.
Αυτός είναι και λόγος που μαζευτήκαμε σήμερα εδώ. Να συζητήσουμε, να συμφωνήσουμε και να διαφωνήσουμε, να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε μια νέα πρόταση έξω από πρόσωπα και μηχανισμούς. Που πιστεύουμε και μπορούμε να διεκδικήσουμε.
Στα πλαίσια αυτά, όλοι μαζί μπορούμε να συμβάλουμε και να αναδείξουμε τη Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε κυρίαρχη και πρωτοπόρα δύναμη των εξελίξεων.
Η Blog λέει: Πολύ ωραίο το κείμενο, παραδοσιακά ΠΑΣΟΚικό. Με ωραίες προτάσεις και σοσιαλιστικές μεγαλοστομίες που τις έχουμε ακούσει χρόνια ολόκληρα, δεκαετίες, και στην πράξη να μένουν πάντα ανεφάρμοστες! Αλλά η απορία, το ζήτημα, είναι άλλο: Τι κάνετε ακόμα μέσα στο ΠΑΣΟΚ "σύντροφοι"; Περιμένετε να το αλλάξετε από μέσα; Λειτουργείτε ως βαλβίδα ασφαλείας για να μην καταρρεύσει η κατοχική κυβέρνηση; Προσφέρετε για μία ακόμη φορά αριστερό άλλοθι στους σιχαμένους νεοφιλελεύθερους - ξεπουλημένους κυβερνήτες;
Τα γραπτά σας παραμένουν κενά, διότι είναι ανακόλουθα με τις πράξεις σας! Όσο παραμένετε μέσα στο μαντρί δεν θα είστε τίποτα άλλο από πρόβατα (άντε "μαύρα" εάν αυτό σας ικανοποιεί).
Εάν είστε σοσιαλιστές και πατριώτες, καθήκον σας είναι να γκρεμίσετε αυτήν την κυβέρνηση ΤΩΡΑ! Καθήκον σας είναι η διάσπαση από αυτούς που υπέγραψαν την άρση της εθνικής μας κυριαρχίας - ανεξαρτησίας και κατέλυσαν τη λαϊκή κυριαρχία.
Αλλιώς "σύντροφοι" να σωπάσετε ΤΩΡΑ, διότι συνεργάζεστε και συμμετέχετε σε πράξεις εθνικής προδοσίας -όσο κι αν διαμαρτύρεστε...
Υ.Γ. Γεώργιε Παναγιωτακόπουλε, για μια ακόμη φορά δεν είπες τίποτα για τα εθνικά θέματα και τον ορυκτό πλούτο. Μόνο δειλά ψέλισες "Η Κυβέρνηση τέθηκε σε κηδεμονία, προσημείωσε την Εθνική Ανεξαρτησία". Η σιωπή σου σε αυτά επιβεβαιώνει ότι συναινείς ή ότι δεν τολμάς!... Κρίμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου