Τους πήραν και οι "δικοί" τους χαμπάρι

Το έλεγε προχτές ο καθηγητής Εργατικό Δικαίου Α. Καζάκος σε τηλεοπτική εκπομπή: Οι βουλευτές που ψήφισαν το μνημόνιο δεν το είχαν διαβάσει καν!

Ακριβώς το ίδιο επαναλαμβάνει τώρα ο δημοσιογράφος Γ. Λιακόπουλος σε άρθρο του στα «ΝΕΑ»: «Ποιος ακριβώς, πότε και µε ποια διαδικασία συνέταξε το Μνηµόνιο; Ποια φυσικά πρόσωπα και κατ’ εξουσιοδότησιν ποιων θεσµικών οργάνων της χώρας έκαναν τη διαπραγµάτευση; – αν έγινε ποτέ διαπραγµάτευση. Αυτά δεν τα µάθαµε ποτέ. 

Η Βουλή ψήφισε έναν νόµο, χωρίς να έχει υπόψη της το πλήρες κείµενο του Μνηµονίου και τις δανειακές συµβάσεις που το συνόδευαν. Πρώτα ψήφισε και µετά ενηµερώθηκε. Αν και δεν έχει σηµασία – γιατί οι βουλευτές συνηθίζουν να ψηφίζουν κάτι που δεν έχουν διαβάσει. 

Αλλά ούτε το Υπουργικό Συµβούλιο, ως ανώτερο όργανο διακυβέρνησης της χώρας, συζήτησε ποτέ για το Μνηµόνιο, …

 Ο ιστορικός του µέλλοντος θα µείνει άφωνος όταν µελετήσει τα πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης, που κράτησε - δεν κράτησε µισή ώρα, σύµφωνα µε το ρεπορτάζ της ηµέρας.

Ακούγονται κάπως κουφά όλα αυτά. Αλλά έτσι είναι. Στην περίπτωση του Μνηµονίου, δεν πήραµε απλώς γουρούνι στο σακί. Εµείς είµαστε το γουρούνι στο σακί. Για τους µεγαλο-Ευρωπαίους, άλλωστε, έτσι κι αλλιώς είµαστε ένα από τα τέσσερα γουρουνάκια. Ενα κείµενο που αλλάζει εκ θεµελίων τη χώρα δεν συζητήθηκε ποτέ στα αρµόδια όργανα διακυβέρνησής της. Ενδεχοµένως δεν ετέθη ποτέ και υπό κανονική διαπραγµάτευση. 

Ηταν η µόνη εφαρµογή του «fast track». Πέρασε µε τη διαδικασία «take it or leave it». Το πήραµε και οι εντεταλµένοι της τρόικας µάς πετάτε στα µούτρα ότι µετά την υπογραφή ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Πρακτικά αυτό σηµαίνει ότι δεν γίνεται καµία διαπραγµάτευση. Οι δανειστές µας εφαρµόζουν αυτό που έγραψε κάποιος σε έναν τοίχο στα Εξάρχεια: "Αν χρειαστώ την άποψή σου, θα σου την πω"».

Δεν είναι καινούργια διαπίστωση αυτό. Το σχολίαζε πολύ καυστικά ο Στάθης στην «Ελευθεροτυπία» πριν πολλούς μήνες:

«Οτι δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, όταν υπερψήφιζαν το Μνημόνιο, είναι πια πλέον ή βέβαιον!

Τέτοιος, τέλειος, εξευτελισμός του κοινοβουλευτισμού, των κομμάτων τους, αυτών των ιδίων ως προσώπων!

Και μόνον για αυτό κι όχι για τα σκάνδαλά τους ή τα άλλα κρίματα θα έπρεπε όλοι αυτοί να αφανιστούν από το πολιτικό προσκήνιο, να εξαφανιστούν, να ξωπεταχθούν από την πολιτική.

Οχι μόνον ούτε ήξεραν -την τύφλα τους- τι ψήφιζαν, όχι μόνο ελαφρά τη καρδία και ελαφροτέρα τη διανοία ακρωτηρίαζαν την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή αξιοπρέπεια, αλλά συνεχίζουν με θράσος χιλίων πιθήκων τα καραγκιοζιλίκια (με το συμπάθιο απ' τους ήρωες του θεάτρου σκιών), και στη Βουλή, και στις οθόνες, και παντού».

Μετά απ’ όλα αυτά θα ήταν πλεονασμός να επαναλάβουμε ένα δικό μας συμπέρασμα;:

«Τι είναι η βουλή; Ένα απέραντο εκτροφείο σκανδάλων είναι. Μια τεράστια βιομηχανία ρυθμίσεων που ευνοούν τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Πότε τα καπιταλιστικά συμφέροντα ως συνόλου και πότε τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων καπιταλιστών. 

Αλλωστε, καθεμιά από τις μεγάλες καπιταλιστικές φαμίλιες έχει το δικό της «λόμπι» μέσα στη Βουλή. Με βουλευτές τουλάχιστον από τα δυο μεγάλα κόμματα (ενίοτε και από τα μικρότερα). Τους ταΐζουν καλά, φροντίζουν να τους χρηματοδοτούν τον προεκλογικό τους αγώνα, για να τους έχουν διαθέσιμους όταν τους χρειάζονται.

Ασπόνδυλα είναι, γυμνοσάλιακες είναι, σκουλήκια είναι, έμαθαν όμως να είναι καλοί παίκτες. Πρεζόνια της εξουσίας που ξέρουν να χειρίζονται τον εαυτό τους και τους γύρω τους». 

Από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ