Μουσουλμάνοι, τέμενος και το "πολυπολιτισμικό μοντέλο"!

Από τον ΝΙΚΟ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟ

Μπορώ και πρέπει να σταθώ και να ερευνήσω τα πράγματα που σχετίζονται με τους Μουσουλμάνους και την ανέγερση τεμένους, χωρίς τις παραφορές του αισθήματος.

Δεν είναι ούτε τίμιο ούτε λογικό να ζητούμε από τους απλούς ανθρώπους να εγκαταλείψουν το άρτιο αίτημά τους να πάψουν αυτού του είδους οι θρησκευτικές τελετές στις πλατείες, αλλά και η ανέγερση γιγαντιαίου τεμένους στον Βοτανικό.
Εντάξει, δεχόμαστε ότι τη διπλωματία δεν την ασκεί ο λαός αλλά η κυβέρνηση και οι διπλωμάτες. Για τον λαό όμως τα πράγματα έχουν απλά σχήματα, οι λέξεις έχουν ολόκληρες έννοιες .
Οι ψυχές δεν είναι δυνατό να βρίσκονται σε διαρκή ένταση όταν τα κλειδιά που κρατούν τεντωμένες τις χορδές του πατριωτικού φανατισμού, αρχίζουν να λασκάρουν. Ο λαός εξοικειώνεται ευκολότερα στις χαλαρώσεις. Οι άνθρωποι υπήρξαν πάντοτε άνθρωποι. Οι υπερανθρωπισμοί ανήκουν στις μυθολογίες και στους οραματισμούς των εξάλλων.
Οι Μουσουλμάνοι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να προσευχηθούν σε κάποιο ιερό τέμενος που θα καλύπτει τις θρησκευτικές τους ανάγκες. Ωστόσο, προκύπτει το ερώτημα: Ποιοι είναι αυτοί οι χιλιάδες που συγκεντρώθηκαν στις πλατείες της Αθήνας για την προσευχή τους, αλλά που συγχρόνως θέλησαν έτσι να πιέσουν το ελληνικό κράτος να προχωρήσει στην ανέγερση τεμένους; Πόσοι από αυτούς είχαν νόμιμη κάρτα παραμονής; Πόσοι δηλαδή ήσαν και είναι νόμιμοι; Γιατί η αστυνομία δεν έκανε το αυτονόητο σε κάποια πλατεία, να τους ελέγξει για να δούμε επιτέλους ποιοι απ’ όλους αυτούς ήσαν νόμιμοι;
Για τις θρησκευτικές ανάγκες των νόμιμων μουσουλμάνων μπορεί να ανεγερθεί ένα τζαμί, το οποίο όμως για ποιο λόγο θα πρέπει να είναι ένα μεγαλοπρεπες οικοδόμημα στο Βοτανικό; Δεν μας έφταναν οι καμπάνες (που κι αυτές πλέον απογτελούν μια παράδοση που μάλλον δεν ενοχλεί) τώρα θα ακούμε και τους ιμάμηδες από τους μιναρέδες;
Τα μέσα ενημέρωσης και κάποιοι φιλελεύθεροι αρθρογράφοι εντόπισαν το όλο ζήτημα στην απουσία τεμένους και στην ανάγκη να ανεγερθεί, επιτέλους, τέμενος για τους Μουσουλμάνους! Τι ωραία, τι καλά… Δεν φτάνει, δηλαδή, που η χώρα έγινε ξέφραγο αμπέλι και κέντρο διερχομένων, τώρα θα είμαστε υποχρεωμένοι να καλύπτουμε τις ανάγκες τους. Να χτίσουμε ξενώνες, να αυξηθούν τα εξωτερικά ιατρεία στα νοσοκομεία για να καλύπτουν τις ιατρικές φροντίδες, να φτιάξουμε τεμένη για να μπορούν να προσεύχονται κατά χιλιάδες!!! Δηλαδή, θα προσαρμοστούμε εμείς σ’ αυτούς ή αυτοί σ’ εμάς;
Διαφωνώ σαφώς και με τις ακροδεξιές παρέες και με τα αβγά και με τα τραγούδια που ακούγονταν στη διαπασών από κάποιους υπερευαίσθητους συμπατριώτες μας και τους οποίους έως ένα βαθμό δικαιολογώ. Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί την αντίθεσή μου με όλους αυτούς τους δήθεν αθώους μουσουλμάνους που επέλεξαν λόγου χάρη τα Προπύλαια για να προσευχηθούν. Σε καμιά περίπτωση και κανέναν δεν θα ανεχόμουν να κάνει τα ίδια ΕΚΕΙ – είτε μουσουλμάνος είτε βουδιστής είτε χριστιανός είτε οτιδήποτε άλλο!
Το αστείο είναι ότι έρχονται κάποιοι από αυτούς να μας κάνουν και μαθήματα δημοκρατίας όταν οι κοινωνίες στις οποίες έζησαν και στην ατμόσφαιρα των οποίων θέλουν να μας μπάσουν, θεωρούν π.χ. κατώτερες τις γυναίκες (είδε κανείς γυναίκες εκεί στα Προπύλαια;).
Στις μουσουλμανικές κοινωνίες ξέρουμε ότι η ελευθερία υφίσταται μια βάναυση αστυνομική απαγόρευση.
Σε λίγο, η εθνική πολιτική θα καταντήσει έννοια ρευστή και κυμαινόμενη και ο χαρακτηρισμός της θα διέπεται από τα εκάστοτε κυριαρχούντα ειδικότερα πολιτικά προβλήματα. Ή θα έλεγα πιο σωστά ό ο εθνικός χαρακτήρας της πολιτικής έχει καταλήξει να προσδιορίζεται από τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Η επίκληση από τα μέσα ενημέρωσης της ύπαρξης και λειτουργίας τζαμιών στη Γαλλία ή σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν μου λέει τίποτε. Και τούτο διότι πρέπει να ξέρουν όλοι ότι π.χ. οι Γάλλοι είχαν και έχουν «αποικίες» και το «μαύρο» χρώμα το έκαναν με τη βία… γαλλικό! Εμείς, ως χώρα δεν καταλάβαμε καμιά Μαρτινίκα και καμιά Αλγερία ή κανένα Μαρόκο. Εκείνοι είναι υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Γιατί το φόρτωσαν στην Ελλαδίτσα;
Και για να τελειώνω: Κάναμε πολύν αγώνα για να απελευθερωθούμε από τον σφικτό εναγκαλισμό της Εκκλησίας και τώρα έχουμε τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους προκαλούν αντισυσπειρώσεις των ντόπιων φανατικών. Κάπου πρέπει να μπει ένα φρένο. Δεν ξέρω αν είναι μονόδρομος ο "πολυπολιτισμός", αλλά λυπάμαι που έζησα τη μετάβαση σε μια κοινωνία που αλέθει τους πάντες!