"Ο λαός είναι έτοιμος να εξεγερθεί"

"ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ..." ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΑΤΤΙΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΣΤΙΣ 07-07-2010

Θα ήταν καλύτερο βέβαια η ομιλία αυτή να προηγούνταν της ψήφου, για να μπορούσα να τη δικαιολογήσω και να υπήρχε μία κατάλληλη επεξήγηση για ποιo λόγο δηλώνω «παρών» για δεύτερη φορά σε νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης σε κρίσιμο, όμως, νομοσχέδιο. Έστω, όμως και εκ των υστέρων είμαι υποχρεωμένος να θέσω υπόψη του Σώματος και του ελληνικού λαού που μας παρακολουθεί, τη θέση μου για την αρχή την νέα πορεία της Κυβέρνησης που ξεκινάει από την ψήφιση του μνημονίου και συνεχίζει τώρα, με την ουρά του μνημονίου, που είναι το ασφαλιστικό και το εργασιακό ζήτημα, το οποίο προσπαθεί ή τέλος πάντων πιθανολογεί ότι θα το επιλύσει η Κυβέρνηση. Είναι γεγονός ότι αυτή η προσπάθεια που κάνει η Κυβέρνηση, δεν περιγράφεται πουθενά στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει μία τελείως διαφορετική προσέγγιση της Κυβέρνησης σε σχέση με αυτά τα μεγάλα ζητήματα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με αυτά που είπαμε σαν ΠΑΣΟΚ πριν από εννέα μήνες. Θα πει κάποιος ότι δεν χρειάζεται μία μεταρρύθμιση και μία παρέμβαση στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας; Μπορεί να κάνει δεκτό κάποιος το τραγικό και θλιβερό φαινόμενο να έχουμε τον σαραντάρη συνταξιούχο και αυτές τις ανισότητες και αυτές τις παθογένειες του ασφαλιστικού συστήματος; Δεν υπάρχει κανένας Έλληνας πολίτης αυτή τη στιγμή στη χώρα, που θα μπορούσε να συμφωνήσει με αυτά τα οποία είχαμε σήμερα ως ανισότητες και ανισορροπίες στο ασφαλιστικό σύστημα. Προσέξτε, όμως, κύριε Υπουργέ, από τον σαραντάρη συνταξιούχο μας πάτε στα σαράντα χρόνια εργασίας, στον εβδομηντάρη συνταξιούχο, πολλές φορές στο συνταξιούχο με την μετά θάνατο σύνταξη. Διότι, όπως όλοι αναγνωρίζουμε, δεν υπάρχει σήμερα νέος άνθρωπος ο οποίος τώρα ξεκινάει την καριέρα του τελειώνοντας το πανεπιστήμιο, τελειώνοντας τις βασικές του σπουδές που να μπει στην παραγωγική διαδικασία πριν τα τριάντα, εκτός αν δεν έχετε καμία επαφή με την πραγματικότητα. Τριάντα και σαράντα ίσον εβδομήντα. Πριν τα εβδομήντα κανένας δεν θα πάρει σύνταξη! Αυτό που του δίνετε είναι μία απαίσια προοπτική για τη ζωή του, αυτού που σήμερα είναι νέος άνθρωπος. Αυτό δίνετε σαν προοπτική παριστάνοντας την Κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», γιατί σας ακούω με έκπληξη να προσπαθείτε να «σώσετε» την πατρίδα. Είναι η επιχειρηματολογία που την ακούω βαρετά να την επαναλαμβάνετε. Βέβαια, θα πρέπει να εξηγήσουν κάποιοι για ποια πατρίδα μιλάνε. Θα πρέπει να εξηγήσετε στους συμπολίτες μας και στο λαό της χώρας μας ποια πατρίδα προσπαθείτε να σώσετε; Διότι η πατρίδα των τραπεζιτών, των μεταπρατών, των επιχειρηματιών, των λωποδυτών που έφαγαν το δημόσιο πλούτο της χώρας και πίνουν εις υγείαν των κορόιδων, είναι μία πατρίδα για την οποία εγώ, τουλάχιστον, δεν νιώθω καμία αλληλεγγύη, κύριε Υπουργέ. Είναι μία πατρίδα, η οποία δεν θέλω να σωθεί! Είναι μία πατρίδα, για την οποία φοβούμαι ότι βάζετε πλάτη για να τη σώσετε. Την ίδια στιγμή που μία άλλη πατρίδα, η πατρίδα του εργαζόμενου, του συνταξιούχου, η πατρίδα του νέου επιχειρηματία, ο οποίος παλεύει με έντιμο τρόπο να τα βγάλει πέρα, αυτή τη στιγμή συμπιέζεται και παλεύει να σωθεί και από αυτή την πολιτική που ξεκινήσατε με το μνημόνιο. Η φθορά της Κυβέρνησης αυτή τη στιγμή, όπως καταγράφεται στις μετρήσεις, είναι φθορά κυβέρνησης πέντε ετών, αλλά είμαστε μόλις εννέα μήνες μετά τις εκλογές. Αυτά που είπαμε τον Οκτώβριο του 2009, μόλις εννέα μήνες πριν, δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που κάνουμε τώρα. Αυτοί οι οποίοι με συνέπεια και σταθερότητα παραμένουν σε αυτά που είπαμε πριν από εννέα μήνες, θεωρούνται ότι δεν ακολουθούν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ! Ακολουθούν όμως την πολιτική του ΠΑΣΟΚ αυτοί που παριστάνουν τους εθνοσωτήρες! Τι ειρωνεία και τι γελοιότητα! Χθες με την ψήφο του κ. Καρατζαφέρη και της κα. Μπακογιάννη, σήμερα με την ψήφο της κα Μπακογιάννη και του κ. Κιλτίδη. Βέβαια, ο κ. Καρατζαφέρης αντελήφθη το αδιέξοδο και το ατόπημα. Αυτοί οι οποίοι είναι σύμμαχοι σήμερα της Κυβέρνησης, πολύ φοβούμαι ότι δεν έχουν υποστεί απόκλιση ούτε μία μοίρα από τις θέσεις τους. Το ερώτημα είναι εσείς σαν Κυβέρνηση, κύριε Υπουργέ, γιατί έχετε υποστεί απόκλιση 180 μοίρες από τις πολιτικές και ιδεολογικές αρχές του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος; Εάν ήταν μονόδρομος το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τον Οκτώβριο του 2009, όπως το «ταλέντο» της πολιτικής και νέος «φωστήρας» της οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης, ο κ. Σαχινίδης, δημοσίως εξέφρασε σε συνέντευξή του, τότε δύο τινά θα πρέπει να συμβούν: Ή ο κύριος πρέπει να απολυθεί άμεσα και πάραυτα από την Κυβέρνηση διότι είναι ψεύτης, ή ο Πρωθυπουργός ο κ. Παπανδρέου πρέπει να απολογηθεί εδώ γιατί δεν έλεγε την αλήθεια από τις 5 Οκτωβρίου. Τουλάχιστον δεν την είπε στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ! Δεν ξέρω, βλέπω εδώ δύο- τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Εγώ πάντως δεν είχα ακούσει κάτι περί αυτού. Δεν είχα ακούσει ότι ήταν μονόδρομος το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ίσα ίσα άκουγα για ένα ηρωικό και πένθιμο αγώνα -όχι του ανθυπολοχαγού- εναντίον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μέχρι το Φλεβάρη του 2010. Αν λέει αλήθεια ο κ. Σαχινίδης αυτός ο αγώνας ήταν μια κοροϊδία, μία πρώτου μεγέθους εξαπάτηση! Γι' αυτό το λόγο ο κ. Σαχινίδης θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις εδώ στο Σώμα, αν αυτό που ομολόγησε μετά την ψήφιση του μνημονίου στις 5 Μαΐου ότι ήταν δηλαδή μονόδρομος το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε ποιά σύσκεψη, πότε αποφασίστηκε και με ποιούς και γιατί δεν εξηγήθηκε στους Βουλευτές. Για τον κόσμο δεν συζητάμε. Τον λαό αφήστε τον, ούτε συζητάτε και ασχολείστε με αυτόν... Αν ήταν μονόδρομος το ΔΝΤ, τον Οκτώβριο του 2009, γιατί πήρατε την απόφαση το Μάιο του 2010; Γιατί οδηγήσατε τη χώρα αυτή τη στιγμή με αυτή την ουδέτερη πολιτική; Μία πολιτική η οποία σήμερα έρχεται με τις ουρές της, είτε λέγεται ασφαλιστικό, είτε εργασιακά δικαιώματα, να πει ότι αυτό είναι το στίγμα και η πολιτική του ΠΑΣΟΚ; Βέβαια, είναι το στίγμα και η πολιτική αυτής της συγκεκριμένης Κυβέρνησης, αλλά όχι η θέση του ΠΑΣΟΚ. Επειδή θα ακούσουμε πολλά, εγώ σας λέω κάτι: Κοντά ποδάρια έχει αυτή η πολιτική. Ο λαός είναι έτοιμος να εξεγερθεί. Ο λαός δεν έχει σχέση με αυτή την ωραία ατμόσφαιρα που υπάρχει μέσα στην Αίθουσα. Από το Σεπτέμβριο όλοι θα δώσουμε λογαριασμό, ακόμα και εμείς που δηλώνουμε απλά παρόντες. Όλοι θα δώσουμε λογαριασμό, όχι μέσα εδώ στην Αίθουσα αλλά έξω από την Αίθουσα και τότε θα γίνουν οι τελικοί λογαριασμοί για τον καθένα μας. Πολύ το φοβούμαι κύριε Υπουργέ, ξέρετε ότι σας εκτιμώ, αλλά δυστυχώς αυτή η πολιτική δεν μπορεί να με βρει σύμφωνο, καθώς όπως είπα έχει 180 μοίρες απόκλιση από το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Όμως όταν θα έρθει αύριο ο λογαριασμός στο ΠΑΣΟΚ και θα πρέπει να τον διαχειριστεί., δηλαδή την πολιτική του κ. Παπανδρέου, η οποία οδηγεί το ΠΑΣΟΚ με μαθηματική ακρίβεια στη συντριβή, καθώς είναι βέβαια πολιτική ΠΑΣΟΚ αλλά νόθα πολιτική , τότε θα είναι που θα κάνουμε το λογαριασμό. Και θα είναι τότε πάλι, κύριε Υπουργέ μου, όπως το 2004 που ψάχναμε να βρούμε κάποιον άνθρωπο εις τας οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ. Διότι όλους όσους βλέπω τώρα να γυροφέρνουν εις το χώρο, δεν τους θυμόμουν το 2004 στις οργανώσεις για να μην πάω στο 1993. Διότι εμείς, οι παλιοί στο κίνημα, το βαθύ ΠΑΣΟΚ, όπως λένε αυτοί οι οποίοι ξέρουν να εμφανίζονται μόνο όταν μοιράζουν οφίτσια, φοβόμαστε ότι όταν έρθει η ώρα της συντριβής θα είστε πάλι μόνοι, όπως πάντα συμβαίνει στα άσχημα. Όμως, τότε θα έχετε φορτωθεί ένα βαρύ στίγμα που θα είναι αυτό το Νομοσχέδιο και το Μνημόνιο. Και τότε δεν θα βρίσκουμε άλλοθι και τότε που θα είμαστε λίγοι και τότε που θα κλαίμε τότε θα λέμε ξανά : «Μα, καλά δεν πήραμε τα μαθήματα της ιστορίας; Μα, ήταν δυνατόν να κάνουμε αυτά που δεν τόλμησε να κάνει ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Καραμανλής και πήγαμε να τα κάνουμε εμείς ώστε να μιλάμε περί σωτηρίας της πατρίδος ;» Τότε που θα είμαστε πάλι λίγοι, όπως ήμασταν το 2004 μετά τη βαριά ήττα, που είχε τις ίδιες αιτίες και τους ίδιους λόγους , όπως το 1990. Πάλι θα είμαστε λίγοι κα χωρίς ψυχή και ιδέες. Θα είναι εδώ η παρέα που σήμερα κυβερνά όταν θα κλαίμε; Όμως τότε θα ισχύει: «Μήπως είδατε τον Παναή;» Δικαιοσύνη λοιπόν και ενότητα ζητάει ο ελληνικός λαός για μια κοινωνική αλλαγή. Ένα προσκλητήριο δυνάμεων της δημοκρατίας και της Κεντροαριστεράς θα υπάρξει και θα είναι μια απάντηση και μια εναλλακτική λύση, γιατί ποτέ δεν υπάρχει το κενό στην πολιτική. Ευχαριστώ