Από ποιους κινδυνεύει η Δημοκρατία

Από τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

Editorial στο φύλλο 5 της Blog

H μεγαλύτερη κοτσάνα, από τις πολλές που ακούω τώρα τελευταία, είναι ότι «η δημοκρατία κινδυνεύει από το σύνθημα «να καεί η Βουλή», που φωνάζουν οι πολίτες όταν διαδηλώνουν και εκφράζει μια κατευθυνόμενη εν γένει απαξίωση του πολιτικού συστήματος, καλλιεργούμενη συστηματικά από κύκλους σκοτεινούς, ακραίους και περιθωριακούς». Κύκλους που «εχθρεύονται τη δημοκρατία και θέλουν να την καταλύσουν!». Οι ίδιοι, που διαδίδουν ή κηρύττουν αυτά, επισημαίνουν ότι είναι «άδικο να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι και ότι εισερχόμαστε σε επικίνδυνες ατραπούς με τις γενικεύσεις…». Όλοι αυτοί που λένε τα παραπάνω, λησμονούν προφανώς ότι δεν έβαλε ο λαός όλους τους πολιτικούς στο ίδιο τσουβάλι, μόνοι τους μπήκαν: συγκαλύπτοντας και παραγράφοντας ο ένας τα σκάνδαλα του άλλου, κατασπαταλώντας ή καταληστεύοντας το δημόσιο χρήμα και πλούτο δικομματικά - διακομματικά και φυσικά (για να μην ξεχνιόμαστε) εξαπατώντας διαχρονικά τον ελληνικό λαό, που από όσα του τάζουν προεκλογικά, πράττουν πάντα τα ακριβώς αντίθετα. Από την άλλη, θα θυμίσω ότι η περιρρέουσα και δημοφιλής άποψη ότι οι πολιτικοί είναι «κλέφτες», «ψεύτες», «λαμόγια» και «διεφθαρμένοι», δεν είναι καινούρια στη χώρα, τη συναντάμε και στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες (δες «Μαυρογιαλούρο» για παράδειγμα). Τη βρίσκουμε και πιο παλιά, ήδη από τα χρόνια της Επανάστασης του 1821. Άρα, ας μην παριστάνουν τώρα τους έκπληκτους ή τους έντρομους οι προπαγανδιστές του παλαιοπολιτικού συστήματος, πως δήθεν κινδυνεύει η δημοκρατία από αυτές τις «καινοφανείς» απόψεις. Οι απόψεις αυτές μόνο σημερινές δεν είναι, πάντα υπήρχαν και με τους σημερινούς αμετανόητους πολιτικούς που έχουμε, μάλλον θα συνεχίσουν να υπάρχουν μαζί τους! Εάν κινδυνεύει κάτι, δεν είναι η δημοκρατία, αλλά το υπό κατάρρευση πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης του 1974, που μετάλλαξε το πολίτευμά μας από κοινοβουλευτική δημοκρατία σε κοινοβουλευτική ολιγαρχία. Για να το πω κι αλλιώς, δεν υπάρχει κίνδυνος ούτε πραξικοπήματος, ούτε εμφάνισης ενός Μπερλουσκόνι αλά Γκρέκα. Αυτά τα λένε για να σας φοβίσουν, επειδή φοβούνται μην τους ανατρέψετε. Το μόνο που ίσως μπορεί να συμβεί, είναι να πάνε όλοι οι σημερινοί παλαιοκομματικοί (τόσο στην ηλικία, όσο και στη νοοτροπία) σπίτια τους. Όπως συνέβη και το 1909, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος συνταξιοδότησε τον παλαιοκομματισμό και έφερε νέους ανθρώπους στο πολιτικό προσκήνιο, νέους και φρέσκους, όχι απαραίτητα στην ηλικία, αλλά οπωσδήποτε στη νοοτροπία. Νέους ανθρώπους, όχι τυχαίους και γραφειοκράτες, αλλά άριστους και βαθύτατα πολιτικοποιημένους πατριώτες. Βεβαίως, ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε ένα μεγάλο προτέρημα: δεν ήταν ανασφαλής και ως τέτοιος ήξερε να επιλέγει τους αρίστους! Το τέλος του παλαιοκομματισμού, όπως αντιλαμβάνεστε, μπορεί να είναι «κακό» και «επικίνδυνο» μόνο για τους πολιτικούς που τον υπηρετούν και τους λακέδες τους. Ο λαός και η πατρίδα μάλλον ανακουφισμένοι και κερδισμένοι θα βγουν από τον εξοστρακισμό όλων αυτών από τα δημόσια πράγματα. Εάν λοιπόν με ρωτούσαν από ποιους κινδυνεύει η δημοκρατία, με βεβαιότητα και ειλικρίνεια θα έλεγα από τους παλαιοκομματικούς πολιτικούς! Από όλους αυτούς τους «πολιτικάντηδες» που εξευτέλισαν, διέσυραν, λεηλάτησαν, απαξίωσαν, διαπραγματεύτηκαν και στο τέλος ξεπούλησαν τη δημοκρατία. Η δημοκρατία δεν μπορεί να κινδυνεύει από το λαό, αφού είναι ο λαός. Κινδυνεύει από εκείνους που, ενώ μας παραμυθιάζουν ότι είναι οι καταλληλότεροι και οι πλέον ειδικοί να μας κυβερνήσουν, είναι και οι αποκλειστικά υπαίτιοι για την κατάντια της Ελλάδας. Μην ανησυχείτε, λοιπόν, συμπολίτες και μην παρασύρεστε από τα παπαγαλάκια της τρομολαγνείας! Εξάλλου, σε μια χώρα που έχει ήδη απολέσει εν μέρει την εθνική της κυριαρχία, είναι πρόκληση οι υπεύθυνοι αυτής της κατάντιας να κατηγορούν το λαό, ότι με το σύνθημα «να καεί η Βουλή» τίθεται σε κίνδυνο η δημοκρατία.

Καμιά δημοκρατία δεν κινδυνεύει στην τελική, γιατί η δημοκρατία έχει ήδη καταλυθεί από την Τρόικα, από το ΔΝΤ! Το μόνο πράγμα που κινδυνεύει, είναι ο δουλοπρεπής παλαιοκομματικός τους μικρόκοσμος, που διέλυσε και υποδούλωσε την πατρίδα μας. Όταν, λοιπόν, ο λαός φωνάζει να «καεί η Βουλή», δεν απειλεί τη δημοκρατία, αλλά εκείνους που την ξεπούλησαν! Εξάλλου, δημοκρατία δεν είναι ποτέ τα ντουβάρια κάποιας Βουλής, αλλά οι άνθρωποι!